غریب‌آبادی: بمباران بیمارستان المعمدانی جنایتی بی‌سابقه بود
دبیر ستاد حقوق بشر کشورمان طی نامه‌ای به دبیرکل سازمان ملل، رئیس شورای حقوق بشر و کمیسر عالی حقوق بشر خواستار توقف جنایت‌های رژیم صهیونیستی علیه مردم بی‌دفاع فلسطین شد.
کاظم غریب‌آبادی، دبیر ستاد حقوق بشر و معاون امور بین‌الملل قوه قضاییه طی نامه‌ای به آنتونیو گوترش دبیر کل سازمان ملل، واکلاف بالک رئیس شورای حقوق بشر و وولکر ترک کمیسر عالی حقوق بشر نوشت: بیش از ۷۵ سال از اشغالگری، تجاوز و جنایت‌های رژیم صهیونیستی اسرائیل در فلسطین اشغالی می‌گذرد؛ در طول این مدت، بیش از ۷ میلیون نفر فلسطینی آواره، بیش از ۱۰۰ هزار نفر شهید و بیش از صد‌ها هزار نفر مصدوم شدند؛ فقط در طول ۱۵ سال گذشته، بیش از ۳۵ هزار کودک فلسطینی کشته و زخمی شدند؛ دور جدید جنایت‌های این رژیم کودک‌کش و آپارتاید نیز در مدت ۱۰ روز، موجب شهادت بیش از ۳ هزار نفر و مصدومیت بیش از ۱۳ هزار نفر مردم بی‌دفاع و بی‌پناه شد؛ حمله این رژیم به یک بیمارستان که بیش از هزار نفر انسان بی‌گناه، عمدتا زن و کودک، را به خاک و خون کشید، جنایتی بی‌سابقه است و حاکی از وقوع پاکسازی قومی و نژادی، به‌ویژه در نواز غزه، است.
غریب‌آبادی در ادامه با اشاره به اینکه شرایط فعلی، بیش از هر چیز نتیجه تداوم و شدت جنایت‌های رژیم اسرائیل و سکوت عامدانه کشور‌ها و سازمان‌های مدعی حقوق بشر است، اظهار کرد: فلسطینی‌های مظلوم در چنین شرایطی، چاره‌ای جز توسل به حق دفاع مشروع در برابر متجاوز و اشغالگر ندارند؛ در دور جدید جنایت‌های صهیونیستها، شاهد تمامی جنایت‌های کیفری بین‌المللی مانند جنایت جنگی، جنایت علیه بشریت و نسل‌کشی هستیم؛ مقام‌های این رژیم نیز در نهایت وقاحت، مواضع و اقدام‌هایی را اتخاذ کردند که در زمره جنایت‌های بین‌المللی قرار می‌گیرند، مانند: قطع آب و برق و سوخت غزه، تهدید به اینکه هیچ‌کس در نوار غزه در امان نخواهد بود، تهدید ساکنان غزه به تخلیه آن، تهدید به اینکه نوار غزه بیش از آنکه به کمک‌های بشردوستانه نیاز داشته باشد به بمب و مواد منفجره نیاز دارد.
دبیر ستاد حقوق بشر، تصریح کرد: در فلسطین اشغالی، اکنون طیفی از جنایت‌ها، در تداوم جنایت‌های قبلی، روی داده و در حال توسعه است، از قبیل: کشتن اعضای یک گروه ملی، قومی و نژادی، ایجاد شرایط دشوار زندگی برای فلسطینی‌ها به قصد نابودسازی آن‌ها، اخراج و انتقال اجباری جمعیت، محاصره و محبوس کردن جمعیت، شکنجه، حملات عمدی بر ضد غیرنظامیان، حملات عمدی به سوی اهداف غیرنظامی، حملات عمدی علیه کارکنان و تجهیزات خدمات بشردوستانه، بمباران و حمله به شهر‌ها و روستا‌ها و نقاط مسکونی، حملات عمدی به ساختمان‌های مذهبی و آموزشی و بیمارستان‌ها، به‌کارگرفتن سلاح‌های مسموم‌کننده یا سمی و تحمیل گرسنگی اجباری بر غیرنظامیان.
وی ادامه داد: متاسفانه مدت طولانی است که جهانیان نظاره‌گر نقض فاحش منشور ملل متحد و حقوق بین‌الملل، به‌ویژه حقوق بشر بین‌المللی و حقوق بشردوستانه بین‌المللی از سوی یک رژیم متجاوز و اشغالگر هستند، رژیمی که اقدامات غیرقانونی و جنایت‌کارانه آن به‌طور آشکار مورد حمایت برخی دولت‌های غربی بوده که این حمایت‌ها به نوبه خود موجب عدم اقدام سازمان‌های بین‌المللی ذی‌ربط (مانند وتوی قطعنامه اخیر آتش‌بس فوری از سوی آمریکا، انگلیس و فرانسه در شورای امنیت) و گستاخی فزاینده این رژیم در نقض حقوق بنیادین ملت فلسطین و محروم کردن آن‌ها به‌ویژه از حق ذاتی تعیین سرنوشت خود شده است؛ جامعه بین‌المللی باید فورا رویکرد خود در قبال مسئله فلسطین را تغییر داده و جنایت‌های رژیم اسرائیل علیه مردم فلسطین را شناسایی کند.
معاون امور بین الملل قوه قضاییه تاکید کرد: در چنین شرایطی، از شما عالیجنابان که مسئولیت اساسی در رابطه با مسائل مرتبط با وضعیت موجود دارید، انتظار می‌رود تا نهایت مساعی خود را، از جمله برای اتخاذ و یا پیشبرد اقدامات زیر، به‌کار بگیرید:
۱. برگزاری نشست اضطراری شورای حقوق بشر و صدور قطعنامه قاطع و موثر علیه رژیم اسرائیل؛
۲. ورود قاطعانه شورای امنیت و مجمع عمومی سازمان ملل با هدف توقف حملات و جنایت‌های رژیم اسرائیل و پاسخگو کردنآن؛
۳. تشکیل یک دادگاه بین‌المللی برای محاکمه عاملان جنایت‌ها از رژیم اسرائیل علیه مردم بی‌پناه و بی‌دفاع فلسطین؛
۴. تحریم تسلیحاتی جامع علیه رژیم اسرائیل؛
۵. ارسال کمک‌های بشردوستانه شامل غذا، آب، دارو و تجهیزات پزشکی و همچنین فراهم کردن سوخت و برق برای ساکنان محاصره شده نوار غزه؛
۶. وادار کردن رژیم صهیونیستی اسرائیل به پابان بخشیدن به اشغال و تجاوز و پایبندی آن به تعهدات بین‌المللی خود تحت رژیم حقوق بشر بین‌المللی و حقوق بشردوستانه بین‌المللی.
دبیر ستاد حقوق بشر در پایان این نامه یادآور شد: بایستی تاکید شود که رژیم اسرائیل قواعد آمره حقوق بین‌الملل را مکررا نقض کرده است و از این رو، کشور‌ها و سازمان‌های بین‌المللی ملزم به عدم شناسایی وضعیت حاصل از نقض این قواعد، عدم همکاری در تداوم این وضعیت، و همکاری در مسیر توقف این وضعیت هستند؛ قصور جامعه بین‌المللی در وضعیت فعلی، به یک بحران تمام عیار بشردوستانه با آثار و عواقب غیرقابل جبران تبدیل می‌شود.
