بی‌تدبیری بن سلمان چه بر سر سیاست خارجی و بخش انرژی عربستان می‌آورد؟

به گزارش گروه بین‌الملل باشگاه خبرنگاران جوان؛ روزنامه انگلیسی «سیتی اِی‌اِم» در گزارشی نوشت: واکنش‌های مردمی به برنامه جدید محمد بن سلمان، جانشین ولیعهد عربستان سعودی، در حوزه سیاست خارجی و انرژی حاکی از وجود تناقضات بسیار در آن است. پس از نشست محوری اوپک در نوامبر 2014 (30 روز منتهی به 9 آذر 1393) عربستان که تا آن زمان کشوری قابل پیش‌بینی محسوب می‌شد، اقدامات غیرمعقولانه خود را آغاز کرد. این کشور برای از میدان به در بردن رقیب خود، شرکت «شل» آمریکا، میزان تولید نفت خود را افزایش داد و همچنان هم به این کار ادامه داده است. این درحالی است که قیمت هر بشکه نفت با افت 70 درصدی از بشکه‌ای 120 دلار در ماه ژوئن 2014 به 30 دلار در هفته‌های گذشته رسید.

کسب درآمد بیشتر ناشی از حجم تولید بالا سبب شده است آمریکا سطح تولید خود را تا چندی پیش تا 9 میلیون بشکه در روز حفظ کند؛ اما به تازگی تصمیم به کاهش تولید گرفته است. در مقابل عربستان سعودی نیز به بازی خود در بازار آشفته نفت ادامه داده و علی‌رغم اعتراض کشورهایی نظیر ایران و ونزوئلا، اعضای اوپک را وادار به حفظ تولید در سطح بالا کرده است.

نتایج چنان «خودزنی‌هایی» از سوی عربستان سعودی اتخاذ سیاست‌های اقتصادی نابخرادانه‌ در چند سال اخیر بوده است. در سال 2015، کسری بودجه این کشور حدود 98 میلیارد دلار، معادل 15 درصد تولید ناخالص داخلی بوده است. با آنکه آل سعود دارای ذخایر عظیم نفتی است، اما برای تأمین بودجه عمومی خود نیاز دارد نفت بشکه‌ای 85 دلار به فروش رود.

موضوع دیگر آنکه، با بازگشت ایران به بازار تجارت جهانی، روزانه حدود 500 هزار بشکه نفت بیشتر به این میدان رقابت افزوده خواهد شد. با در نظر گرفتن قانون جدید تصویب شده در کنگره آمریکا که صادرات نفت را پس از 40 سال در این کشور ممکن ساخت، به نظر می‌رسد آینده روشنی برای اقتصاد عربستان سعودی نمی‌توان تصور کرد. آل سعود در این شرایط به شدت به حمایت‌های راهبردی آمریکا نیازمند است، به گونه‌ای که محمد بن سلمان نیز عقیده دارد آمریکا باید عربستان را به عنوان قدرت برتر منطقه بشناسد و از آن دفاع کند.

حال این سؤال مطرح است که اگر آمریکا از دوست خود در منطقه حمایت کند، آیا عربستان سیاست خود را در حوزه انرژی تغییر خواهد داد؟ به عبارت دیگر سیاست انرژی آل سعود در تضاد کامل با سیاست خارجی آن است. حامی و دوست بودن آمریکا و در عین حال رقیب اقتصادی بودن آن به طور همزمان ممکن نیست. این همان تناقضی است که آل سعود مدت‌ها با آن روبرو بوده است.

انتهای پیام/